مرا به خاطر همه نامه هایی که برای تو ننوشتم ، ببخش !......
مرا به خاطر همه آوازهایی که برای تو نخواندم ، ببخش !....
مرا به خاطر همه لبخندهایی که از تو دریغ داشتم ، ببخش !....
مرا به خاطر آغوشی که از تو دریغ کردم ، ببخش !....
من میتوانستم در یک بعداز ظهر زیبا شاخه گلی به تو هدیه دهم ،
اما پاییز اجازه نداد....
من میتوانستم در یک صبح تازه سرم را روی شانه هایت بگذارم و گریه کنم ،
اما غرورم اجازه نداد ....
هی رفیق ...  صدایم را ببخش ! لبهایم را ببخش ! اشکهایم را ببخش !....
اينجا كه مي آيي سكوت كن....
هواي اينجا مسموم است...
بماني مكدر ميشوي ، سياه ميشوي ، تلخ ميشوي...
مانند سيگار...(̅_̅_̅_̅(̲̲̲̲̲̅̅̅̅̅̅(̅_̅_̲̅_̅_̲̅_̅_̲̅_̅_̅()ڪے

هي رفيق ... ميروي يا ميماني؟

ــ نشسته ام....
ــ کجا؟
ــ کنار همان چاهي که تو برايم کندي!
   عمق نامردي ات را اندازه مي گيرم ...
......................
هیچ اتفاق خاصی نیفتاده !
ستون حوادث خالیست . . .
هنوز زنده ام بی تو !
باورت میشود ؟